Christian Langeveld bereikt Santiago de Compostella: ‘Het is bizar dat het gelukt is’

Christian - rijschoolhouder, vader, en sinds dit voorjaar levende met de diagnose ‘Katwijkse ziekte’ - begon eind augustus aan zijn pelgrimstocht. Niet alleen voor zichzelf. Met elke stap vroeg hij aandacht voor meer onderzoek naar deze zeldzame erfelijke aandoening die tot levensgevaarlijke hersenbloedingen kan leiden. En die in slechts drie Nederlandse families voorkomt.

Christian is drie weken eerder aangekomen dan hij in eerste instantie had gepland. ‘Ik ging uit van gemiddeld 20 kilometer per dag’, vertelt hij. ‘Maar er zaten etappes tussen van 35 kilometer. Dan loop je bijna twee dagen in één. Zo liep ik er steeds wat kilometers bij in.’ En die laatste dag? ‘Ik vloog. Mijn gemiddelde per kilometer zat ineens ver onder mijn normale tijd. Ik had gewoon vleugels’, lacht hij.

Het was een binnenkomst om nooit te vergeten. Vrienden uit Spanje, met wie hij een tijdje samen opliep, stonden hem op te wachten. ‘Ze waren een dag eerder aangekomen en gaven me applaus. En dan die doedelzakspeler bij de poort… ja, dan houdt niemand het droog.’

Zijn tocht zat vol ontmoetingen en onverwachte hoogtepunten. En soms ook vol verrassende maaltijden. ‘In Spanje heb ik dingen gegeten waarvan ik niet wist dat ik ze lekker zou vinden’, lacht hij. ‘Calamaris, soep met chorizo… Ik moest natuurlijk genoeg energie hebben, maar ik heb tegelijk echt nieuwe smaken ontdekt.’ Fysiek werd het midden van Spanje het zwaarst: heuvel op, heuvel af. ‘Ondertussen heb je al duizenden kilometers achter de rug, dan ben je echt in vorm. En er zijn altijd pelgrims naast je die zeggen: kom, we gaan samen verder. Dat doet enorm veel.’

Christian wilde met zijn tocht openheid creëren rondom de Katwijkse ziekte. ‘Het taboe moet eraf’, benadrukt hij al sinds het begin van zijn reis. Hij voelt dat zijn verhaal mensen bereikt. ‘Online leefden zó veel mensen mee. Donaties per 100 kilometer en talloze berichtjes. Het was echt geweldig.’ Dat laatste duwtje richting de eindstand kan nog steeds gezet worden: er kan nog gedoneerd worden en er staat bovendien een bijzonder veilingitem online. ‘Er kan nog geboden worden op een 12-uursdienst meelopen bij de beroepsbrandweer in Vlaardingen. Ontstaan via een vader van oud-leerlingen van mijn rijschool. Super dat mensen dat mogelijk maken.’ De teller staat inmiddels al boven de €33.500 en loopt nog steeds op.

Uitgelopen is hij nog niet. Vanaf morgen loopt Christian samen met zijn vrouw nog ruim 90 kilometer door naar Fisterra, ‘het einde van de wereld’. ‘Daar staat kilometerpaal 0. Dat is voor mij de echte streep eronder. Eerst even bijkomen, samen met mijn vrouw. Vandaag de mis bijwonen, mijn Compostela ophalen… genieten van het moment.’ En dan langzaam terug in het normale leven. ‘Ik zal thuis moeten wennen dat ik niet elke dag 25 kilometer hoef te lopen. Gelukkig heb ik thuis een hond, die zorgt wel dat ik in beweging blijf’, lacht hij.